Gastblog: Waarom hebben wij dat niet?

foto: Desiree Meulemans, tekst: Wies Kalsbeek Buro Uit de Verf

29 oktober 2013

Nee, dit verhaal gaat niet over Amin die vertelt over de verschillen tussen zijn geboorteland Eritrea en zijn nieuwe land Nederland. Het gaat over de verschillen tussen zijn woonplaats Groningen en de stad Utrecht.

Amin voelt zich thuis in Utrecht en hij kent de stad goed. Als hij ergens één keer geweest is kan hij die plek gemakkelijk terugvinden. Hij geniet van het bruisende Centraal Station vanwaar je overal naar toe kunt. Hij loopt met plezier via de Jaarbeurs langs het hoofdkantoor van de Rabobank ‘De verrekijker‘ en wandelt graag door het stadscentrum. Dan gaat hij op zoek naar mooie kleren en vooral naar mooie schoenen. ‘Waarom hebben wij dat niet? Zoveel schoenenwinkels?’, vraagt hij dan?

Na verdrietige jaren van wanhoop en wachten woont Amin nu ruim twee jaar veilig in Nederland, waarvan de meeste tijd in Groningen. Als we samen door Utrecht lopen en fietsen hoor ik hem veelvuldig de vraag stellen: ‘Waarom hebben wij dat niet?’

‘In Utrecht wonen veel mensen uit Marokko en Turkije. Waarom hebben wij dat niet? En waarom hebben wij niet zo’n mooie gracht middenin het centrum? Wij hebben de Herestraat, daar is alleen steen, nergens is water. En wat zijn hier veel leuke winkels. Waarom hebben wij dat niet? Jullie hebben een tram. Waarom hebben wij die niet? En waarom hebben wij niet zo’n mooie moskee?’ vraagt hij dan.

Het allerliefst loopt Amin door Lombok en het zuiden van Kanaleneiland. Wijken waar mensen zijn moedertaal Arabisch spreken. Waar het prettig druk is met af en toe een kleine ruzie of even chaos in het verkeer en waar de voor hem zo vertrouwde groente en kruiden te koop zijn. ‘Dit mis ik echt in Groningen’, zegt hij dan. ‘Kan ik me inschrijven voor een huis in Utrecht?. Hoe moet het eigenlijk met mijn huis in Groningen als ik straks in Utrecht wil studeren? Echt waar, Utrecht is leuker en je bent overal dichtbij, vertelt hij lachend en serieus tegelijk.’

Maar Groningen is voor Amin de stad waar zijn vader woont, waar zijn inburgering begon, waar hij naar school gaat, waar hij sport, waar zijn moskee is en waar zijn vele vrienden zijn. En als ik hem dan zo  vrolijk en vrij door zijn stad zie fietsen, dan moet ik nog zien of Amin ooit in Utrecht komt wonen…

Meer verhalen over Amin en zijn boeiende inburgering lees je op www.uitdeverf.nl bij Uit de Verf blogt.